خودکار بیک مدل 1.6

خودنویس‌های قدیمی وسیله مرسوم نوشتن در سالهای دور بودند.

استفاده از جوهر رقیق مخصوص برای خودنویس دردسرهایی داشت که تا به آن موقع کسی به فکر رفع آن نیفتاده بود.

مشکل بزرگ خودنویس، از جوهرش نشات می‌گرفت.

رقیق بودن این جوهر که پس از روان شدن به روی کاغذ برای خشک شدن نیاز به زمان داشت و باعث کند انجام شدن امور می‌شد

و یا اتمام سریع آن حاصلی جز پر کردن مجدد مخزن در پی نداشت.

همین مسئله باعث شد تا نهایتا فردی به نام “لاسلو بیرو” اقدامی مثبت در جهت ساخت خودکار انجام دهد.

وی که روزنامه‌نگاری اهل مجارستان بود با ساخت نمونه اولیه خودکار امروزی و کمک برادر شیمی‌دانش در تولید جوهری مشابه

جوهر غلیظ چاپخانه‌ها، به بسیاری از مشکلات خودنویس پایان داد.

بیرو، یک ساچمه لغزان را طوری تعبیه کرد که بتواند جوهر چسبیده به سطحش را روی کاغذ انتقال دهد

و آن را در جلوی یک مخزن جوهر غلیظ قرار داد.

اختراع او ساختار ساده‌ای داشت اما به دلیل ظرافت کار نیاز به ذهنی بزرگ داشت، ذهنی که نیاز به این وسیله را به خوبی درک کرده بود.

این ثبت اختراع او کمتر از سه سال بعد توسط “مارسل بیک” فرانسوی خریداری شد و باعث ایجاد اولین کارخانه خودکار

بیک در سال 1945 میلادی شد. همان برند خودکار معروفی که همه کم و بیش با آن آشنایی داریم به آغاز به تولید انبوه

خودکارهایی پلاستیکی و ارزان قیمت کرد تا به سرعت در سرتاسر دنیا از آن استفاده شود.

اولین نسل از خودکار بیک در ایران، توسط علی‌اکبر رفوگران و در دهه 40 شمسی وارد شد و بعد به تولید عمده آن پرداخت.