توضیحات
ذرهبین تاشو XX-1050
ذرهبین تاشو XX-1050 ابزاری است که از آن برای دیدن اشیای ریز استفاده می‌شود.
بخش اصلی ذره بین از یک عدسی همگرا درست شده است که عمل بزرگنمایی را انجام می‌دهد.
یک عدسی همگرا معمولاً از دو سو یا یک سو کوژ(محدّب) است. یک قاب دسته‌دار، عدسی ذره بین را نگاه می‌دارد.
اولین دانشمند فیزیک نور و پدر تاریخ عکاسی ابن هیثم در سال۱۹۱۷ ذره بین را به جهان معرفی می‌کند
و پیش از داگر و فوکو در غرب، دانشمندان خاوری به این خاصیت آشنا بوده اند.
مکانیسم و عملکرد:
برای استفاده از ذره بین به منظور بزرگنمایی اجسام، باید آن را آن‌قدر به جسم مشاهده شونده نزدیک کرد
که جسم در فاصلهٔ کانونی عدسی قرار بگیرد.
«فاصلهٔ کانونی» نامی است که به حد فاصل سطح عدسی تا نقطهٔ کانونی آن اطلاق می‌شود.
با قرار دادن ذره بین در آفتاب، پرتوها در نقطهٔ کانونی عدسی جمع می‌شوند.
اگر در این حالت جسم غیر براقی را در نقطهٔ کانونی بگذارید، گرمای زیادی تولید می‌شود و می‌تواند جسم غیربراق را بسوزاند.
این عمل را می‌توان بر روی کاغذ یا اجسام غیر براق دیگر آزمود.
کاربردها:
مدارس، مطب ها، دانشگاه ها ، عتیقه فروشی ها
تاریخچه
“شواهد نشان می دهد که استفاده از لنزها در سراسر خاورمیانه و حوزه دریای مدیترانه طی چندین هزار سال گسترده بوده است”.
از سال 424 قبل از میلاد، لنزهای بزرگنمایی برای مشتعل کردن تراشه‌های چوب در داروخانه فروخته می‌شده است.
همچنین عدسی پلینیوس، که یک کره شیشه ای پر شده از آب است، برای سوزاندن زخم استفاده می‌شد.
استفاده از عدسی محدب برای تشکیل یک تصویر بزرگ در سال 1021 در کتاب بینایی ابن هیثم شرح داده شده است.
پس از ترجمه کتاب در قرن دوازدهم راجر بیکن ویژگیهای شیشه بزرگ کننده را در قرن سیزدهم در انگلستان تشریح کرد.
بعد از آن در همان قرن سیزدهم عینک در ایتالیا تولید شد.
نقد و بررسی
هنوز نقد و بررسی ثبت نشده است.